Alessandria Kalesi (Cittadella)

1820 yazında (Hayez, Kont Pietro Rossi'nin iç mutluluğu ile kavgası arasında kalmış tablosunu sergilediğinde) devrim havada uçuşuyordu. Yılın başında Cadiz'deki birlikler arasında çıkan isyan, İspanya'da bir devrimi tetiklemişti ve Mart ayında kral, 1812 demokratik anayasasını yeniden yürürlüğe koymak zorunda kalmıştı. Bu örnekten ilham alan Güney İtalya'daki mezhepçiler kendi ayaklanmalarını hazırlamaya başlamışlardı ve Temmuz ayının başlarında, Nola kasabasından otuz kişilik bir Carbonari grubu, yerel garnizondan askerlerin desteğiyle kırsal kesimden Avellino'ya doğru, yüksek sesli trompetlerin ve 'Yaşasın özgürlük ve anayasa' haykırışlarının eşliğinde yürüdü. Orada, İspanya'da savaşmış ve gerilla savaşının potansiyel gücüne ilk elden tanık olmuş eski bir Napolyon subayı olan Guglielmo Pepe liderliğindeki yakındaki Napoli'den iki alay onlara katıldı. Kral Ferdinand isyancıların taleplerine hemen boyun eğdi ve İspanyol anayasasını yürürlüğe koymayı kabul etti ve 9 Temmuz'da muzaffer isyancılar, Nola'dan gelen 'Mucius Scaevola' vendita'sının gururlu üyelerinin önderliğinde, bandolar çalarak ve siyah, kırmızı ve mavi Carbonaro bayrakları sallayarak Napoli sokaklarında yürüdüler.

Bu arada Piedmont'ta bir devrim patlak vermişti. Yıl başından beri gerginlik artıyordu. Ocak ayında ordu, tiyatroda kırmızı bere taktıkları için iki öğrencinin tutuklanmasından öfkelenerek Torino üniversitesindeki isyancılara ateş açmıştı ve takip eden haftalarda liberal çevrelerde olası bir ayaklanma ve Avusturya'ya karşı bir savaş için hazırlıklar hız kazanmıştı. Mezhepçilerin planlarındaki kilit figürlerden biri, tahtın gelecekteki varisi, katı dindar karakterli, güvensizliklerle dolu genç bir adam olan Carlo Alberto'ydu (Giuseppe Mazzini tarafından 'monarşinin Hamlet'i' olarak adlandırılacaktı), Napolyon döneminde Fransa'da yetiştirilmesinin onu liberal ve vatansever fikirlere sempatik bıraktığı düşünülüyordu. Bu aylarda aristokrat mezhepçilerin dikkatini kesinlikle memnuniyetle karşıladı ve ayaklanma başladığında onları destekleyeceği ve Kral Victor Emmanuel'i bir anayasa vermeye ve Lombardiya-Venedik'i işgal etmeye ikna etmeye çalışacağı yönündeki umutlarını boşa çıkarmak için hiçbir şey yapmadı. 6 Mart'ta komplonun baş mimarları Carlo Alberto'yu ziyaret etti ve ona her şeyin hazır olduğunu ve 'Savoy Hanedanı tarihindeki en görkemli dönemin' başlamak üzere olduğunu söylediler. Onun onayını istediler ve o da görünüşe göre onay verdi ve darbenin idealist lideri Kont Santorre di Santarosa ile el sıkıştı. Üç gün sonra üç renkli bir bayrak (muhtemelen İtalya Krallığı'nın yeşil, beyaz ve kırmızısı) Alessandria kalesinin üzerine çekildi ve ayaklanma başladı.

(Christopher Duggan, The Force of Destiny: A History of Italy Since 1796, Penguin UK, 2008, s.121-123-124)

Foto Linki