Paris Antlaşması (1856)
Paris Antlaşması, çok taraflı müzakerelerin ve azınlık haklarının korunmasının başlangıcını işaret etti. Osmanlı heyeti, 1839 Tanzimat Fermanı'nda ilan edilen eşitlik ilkelerini yenileyen ancak artık azınlıklara ve yabancılara uzun göndermeler içeren yakın zamanda yayınlanan Islahat Fermanı ile Paris'e gitti. Paris Antlaşması'nın 9. maddesi, padişahın farklı ırklar ve dinler arasında ayrım yapmadan Hıristiyan halkın haklarını teyit eden bir ferman yayınladığını belirterek bu fermanı kabul etti. Ayrıca bunun diğer imzacılar tarafından onaylandığını da belirtti. Bu madde ayrıca, bu fermanın ilanının Hıristiyan devletlere Osmanlıların iç işlerine ayrı ayrı veya toplu olarak müdahale etme hakkı vermediğini belirtti. Böylece, Paris Antlaşması, 1815 Viyana Kongresi'nde örtük olarak tanıtılan azınlık haklarına yönelik çok taraflı yaklaşımı benimsedi. Bu yollarla, antlaşma imparatorluğu azınlık haklarının korunması için 19. yüzyıl uluslararası sistemine geçirdi.
(Baskın Oran, Minorities and Minority Rights in Turkey: From the Ottoman Empire to the Present State, trans. by. John William Day, Boulder: Lynne Rienner Publishers, 2021, s.19-20)
Yorumlar
Yorum Gönder